كوچه قرينه در یکی از شلوغترين خيابان پايتخت
در خيابان نوفل لوشاتو در تهران كوچه اي وجود دارد كه شكل متفاوتي نسبت به ساير كوچه ها ي شهر دارد. اين كوچه بنام كوچه لولاگر است و به كوچه قرينه نيز معروف است. نام كوچه قرينه به اين دليل است كه همه ساختمانهاي اين كوچه شبيه به هم و قرينه يكديگر است و هنوز ساختمانهاي آجري و قديمي تخريب نشده و جايش را ساختمانهاي مرتفع نگرفته است. كوچه قرينه بعنوان آثار ثبت شده در ميراث فرهنگي كشور ميباشد. داستان كوچه قرينه به اين شرح است كه در سال ١٣١٧ محمدباقر لولاگر تصميم گرفت با برادر خود اكبر لولاگر كه صاحب فرش فروشي در برلين آلمان بود مشاركت نمايد و به همين علت مقداري از اموال خود را صرف ساخت مسجد و بيمارستان كرد و سپس زمين كوچه لولاگر را خريده و مشغول ساخت خانه هاي اين كوچه شد . محمدباقر كه نماينده برادرش در ايران بود به رسم امانتداري هرچه براي خود ساخت مشابه آنرا در سمت ديگر كوچه و با كمك استاد حسن بنا براي برادر خود ساخت و به اين ترتيب اين كوچه به شكل قرينه و محله اختصاصي لولاگرها شد. افراد اين خانواده با گذشت اين همه سال غالبا در سمت چپ اين كوچه ساكن هستند . علاوه بر اينها در كوچه لولاگر پيتزا فروشي داود قديمي ترين پيتزافروشي تهران قرار گرفته است . اين پيتزافروشي در سال ١٣٤٠ تاسيس شده و هنوز به سبك قديم پيتزا را به مشتريان خود عرضه مي نمايد . از جاذبه هاي ديگر كوچه قرينه كافه ري است . اين كافه زماني يكي از خانه هاي قديمي اين كوچه بوده كه توسط يكي از نوادگان لولاگر كه تازه از خارج برگشته بود بازسازي و تبديل به كافه شده است. اين خانه علاوه بر ورستوران و كافه گالري محل زندگي سفير فرانسه نيز ميباشد.
